Ben je boos, pluk een roos
Iedereen is wel eens boos. En of die boosheid nou een resultaat is van verdriet, woede of onmacht. Even lekker boos zijn lucht soms op. Maar wat nou als die boosheid blijft hangen? Als die boosheid een deel van jou wordt en je iedere keer dat je aan die situatie denkt weer boos bent. Je reageert kortaf op je omgeving en hoog in de adrenaline. Een constant ‘opgefokt’ overmeesterd jou. Wanneer oude boosheid blijft hangen gaat het je in de weg staan. Het is immers geen boosheid meer van het moment.
Wanneer je boos bent op iets wat in het verleden ligt hoef je alleen maar je gedachten terug te halen naar dit moment. Een glimlach op je gezicht te toveren en door te gaan met de dag. Jawel daar is hij weer; de kracht van de glimlach. Toegegeven, dit werkt niet in alle situaties en niet blijvend maar dit kan je wel oefenen.
Voel je oude boosheid opkomen? Probeer dit eens:
- De gedachte aan de boosheid komt op
- Neem je gedachte slechts waar
- Laat deze vervolgens vriendelijk weer voor wat het is: ‘een gedachte’
- Breng je aandacht weer terug naar hetgeen je aandacht had vóór de gedachte opkwam
- Herhaal zo vaak dit nodig is
- Lach 🙂
Je boosheid positief inzetten
Zo wanneer je echt boos bent ben de opkomende buts aan adrenaline om in energie. Zet deze adrenaline om in fysieke kracht. Ga hardlopen, wandelen of fietsen. De energie kan zich ontladen en je hebt een win-win situatie te pakken. Afsluiten met een meditatie of heilzame yin yoga sessie… Je zal je nauwelijks nog herinneren waarom je ook alweer boos was.
Om dit te oefenen heb ik de volgende meditatie voor je. Hij is een beetje anders dan je tot op heden gedaan hebt. Het is een echte oefening in boosheid omzetten naar een lach. Het mooie aan deze meditatie is dat je deze in de toekomst ook zonder je ogen te sluiten kan inzetten in lastige situaties.
Door andere ogen
Soms zitten we vast in ons eigen denkpatroon. Zo vast dat je de boosheid of je verdriet nauwelijks los kan laten. Laten we dit benaderen vanuit een voorbeeld.
Je bent boos op je partner. Jullie zouden vanavond uit eten gaan. Eerst rond 16:00 een terrasje en dan aanschuiven bij jouw favoriete Italiaanse restaurant waar je maanden van tevoren moest reserveren. Je staat keurig om de afgesproken tijd klaar maar je partner is nog niet thuis. Hij ging vandaag motor rijden met een vriend. Eerst ben je bezorgt want er zal toch niks gebeurt zijn? Om 16:30 komt hij thuis. Sorry dat ik zo laat ben, tijd vergeten, druk op de weg.. Een vaag verhaal over de vriend waarmee hij op pad was maar dat verhaal klopt voor jou van geen kant. Hij kleed zich om en jullie gaan weg, De avond is nog echt niet verloren maar als hij dan constant op zijn telefoon kijkt krijg je toch de indruk dat je partner niet echt geïnteresseerd is in jou maar met iets anders bezig is en geen oog heeft voor jou vanavond. Je hebt waarschijnlijk al een invulling gemaakt van wat er aan de hand is en het maakt je bozer en bozer.
Wat jouw invulling van dit verhaal ook is. Deze beste man is vanmiddag naar je vader gereden om te vragen of hij met jou mag trouwen. Je vader was er even op uit gestuurd voor een boodschap en aan de praat geraakt met een buurman. Dus wat later terug dan verwacht. Het was een gezellig gesprek en oeps, het was al tijd om te gaan. Omdat jullie vanavond een romantisch dinertje gepland hadden staan heeft jouw vriend een serenade met gitaar geregeld. Voor het aanzoek! Maar omdat alles wat uitloopt stuurt hij berichtjes heen en weer met de gitarist dat het wat later wordt…. Jouw invulling was wellicht anders.
Nu zal je er in dit geval snel achter komen wat hier aan de hand was maar soms kom je er nooit achter. Meestal zijn de intenties van de ander goed. Maar door je eigen boosheid kan je dat niet altijd direct zien. Een verhaal heeft altijd twee kanten. Deze kanten zijn niet alleen objectief. Ze zijn ook gekleurd door jouw ervaringen en gemoedstoestand.
Soms zitten we zo vast in onze eigen kijk dat het heel moeilijk is om iets anders te zien. We gaan op zoek naar de enige ‘juiste’ zienswijze en meestal moet dat degene worden die we in eerste instantie al dachten. De andere zienswijzen maken eigenlijk geen kans. Je laat ze niet echt toe. Daardoor blijven we hangen aan die ene zienswijze, vaak de zienswijze die ons bang of boos maakt. De enige die dit kan stoppen ben je zelf.
Misschien kunnen we ons denken ook wat vaker uitdagen, bijvoorbeeld door in lastige situaties op zoek te gaan naar zoveel mogelijk verschillende perspectieven/zienswijzen. En wanneer we deze op een rijtje hebben, te kiezen voor de zienswijze die het meest helpend is in plaats van die waarvan we denken dat hij waar is. Want de vraag is of er wel zoiets bestaat als de ‘waarheid’.
In deze meditatie ga je oefenen in een situatie van twee kanten bekijken. Oefen deze meditatie eerst eens wanneer je niet boos bent. Dat is wat luchtiger. Daarna kan je hem inzetten wanneer je boos bent.
Jouw huiswerk:
Ga door met de dankbaarheidsoefening. Hoe meer je dankbaarheid kan voelen, hoe minder je boosheid zal ervaren.
Ga daarbij eens na wat de dingen zijn die jou soms boos maken. Schrijf ze op. Bedenk dan een situatie waarin je boos werd om een van die dingen. Kon dat verhaal ook een andere kant hebben? Een die je misschien niet wil zien? Waarin jouw handelen misschien minder mooi uit de verf komt of waarin de ander toch niet echt de boeman was? Schrijf ook dit op. Het kan zelfs opluchten om ‘de ander’ in beter daglicht te zetten. Door de boosheid ben jij immers ‘de bewaarder van jouw eigen gevangenis’. Niemand anders dan jij heeft er last van.